คนจรเช่นข้า
ตระเวนเดินทาง วันแล้ววันเล่า
หาจุดหมายใดไม่ ชีวิต
ค่ำหนึ่ง นอนครั้ง
เที่ยงวัน ข้าเดิน
ชราเฒ่า ผ่านวันเวลามานานกว่าข้านัก
ยังคงดำรงชีพ
ผู้บุตรตัวน้อยร้องไห้งอแง
รังแกผู้เป็นมารดา
บุรุษหนุ่มสตรีสาวนั้นเล่า
นี่คือวัยแห่งสรรค์สร้าง
อาทิตย์อัสดงอีกครา
ข้าต้องหาที่พักเสียก่อน
คืนนี้
...
-เครดิต พี่ สกินเฮด-
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น